عاشقانه های زیبای ما

3 روز مرخصی تشویقی ازدواج که چه عرض کنم؟

ما که هیچی ازش نفهمیدیم.

روز شنبه ساعت 7 صبح بیدار شدم برای رفتن به آرایشگاه، وقتی مسعود رو صدا کردم گریه می‏کرد بخاطر بیدار شدن.

واقعا خسته کننده بود چشمای خودمم باز نمی‏شد.

بهرحال از خونه زدیم بیرون و همین که وارد خیابون پیروزی شدیم، آقا پلیسه گفت بزنید کنار.

کمربند نبسته بودیم.

هرچی مسعود توضیح داد که دیشب عروسیمون بوده، خسته بودم حواسم نبود تاثیری نداشت و یک قبض 15000 تومانی برامون صادر شد.

مسعود منو رسوند آرایشگاه و خودش برگشت خونه.

خانمی که من باهاش هماهنگ کرده بودم تا 45 دقیقه‏ایی هم که منتظرش بودم نیومد و من بیچاره به ناچار برگشتم خونه سارا.

ساعت 8:30 بود که زنگ خونه سارا زدم و وقتی مامان من رو از مانیتور دیده بود گفته بود وای باز ساناز اومد.

بالا که رفتم بابا می‏گفت کابوس می‏بینم یا خوده ساناز دوباره برگشته، غزلم غر می‏زد که مگه ما تو رو شوهر ندادیم باز چرا اومدی نمیذاری بخوابیم.

بعد از کلی جستجو شماره خانوم رو پیدا کردم و باهاش قرار گذاشتم و دوباره رفتم آرایشگاه و ساعت 3 برگشتم خونه. انقدر خوابم می اومد و خسته بودم که چشمام خود به خود بسته میشد. ناهارمو خوردم و خوابیدم و ساعت 4:30 با مادر و مریم و مسعود رفتیم سمت خونه سارا برای مراسم پاتختی.

مامان و سارا و خاله شعله کلی زحمت کشیده بودن و همه چیزو آماده کرده بودن.

مراسم پاتختی با حضور مهمونا از ساعت 6 شروع شد و تا 8 ادامه داشت دیگه تا مهمونا رفتنو من وسایلمو جمع و جور کردم و تا رفتیم خونه و شام خوردیم 12 شب بود.

صبح یکشنبه مسعود رفت بانک برای پرداخت قسطامون. منم تصمیم داشتم خونه رو جمع و جور کنم. ناهارو املت خوردیم و تا بعد از ظهر یکم از کارا انجام شد و بعدش هم آماده شدیم و رفتیم دنبال غزلو از اونجا هم خونه مامان و بابا، برای مادر زن سلام.

اول طبقه پایین یه سری به عزیز و نه نه زدیم و بعد هم رفتیم بالا.

مامان جونم قرمه سبزی درست کرده بود و انقدر خوشمزه شده بود و گشنم بود که یه عالمه غذا خوردم.

هدیه مامانو دادیم و ساعت 11 هم خداحافظی کردیم و برگشتیم خونه.

12 که رسیدیم خونه مادر و مادرجون از مراسم ختم دایی مادر برگشته بودن و تازه رفتیم پایین و فیلم عروسیو از دوربین مادر دیدیم و دیگه فکر کنم ساعت 2 بود که خوابیدیم. صبح هم از اونجایی که عادت به 5 بیدار شدن دارم از ساعت 7 دیگه نتونستم بخوابم و بلند شدمو رفتم سروقت کارا.

خونه واقعا بهم ریخته وشلوغ بود. روز قبل از جهاز برون تایم زیادیو مشغول خرید بودم و سارا وشادی هرچیزیو که واقعا دیگه نمیدونستن چیه به کمد دیواری بالا انتقال داده بودن و حالا من همشونو ریخته بودم که جابه جا شون کنم.

تا ساعت 12 تونستم یه انضباط نسبی ایجاد کنم.

و همون حدودا خاله لادن و سارا و غزل اومدن.

قرار بود خاله از جهیزیه فیلم بگیره،فیلم گرفتن از آشپزخونه که تموم شد سارا مشغول تهیه ناهار شد و تا بعد از ظهر پروسه فیلمبرداری ادامه پیدا کرد و بعد از اونم خاله لادن و مسعود تابلو فرش، عکس 100*70 و یکی از عکسای 50*70 که برای اتاق خواب بود نصب کردن. مسعود شیشه مات کن خرید و خاله هم زحمت کشید و به شیشه های آشپزخونه زد.

خلاصه خاله جون با اینکه مهمونیم دعوت بود و فردا عازم شمال تا ساعت 9 خونه ما بودن.

بعد از رفتن خاله و سارا و غزل، مسعودو فرستادم تا برای مونا هدیه بگیره، آخه تولدش بود و خودمم رفتم حمام و دوش گرفتم.

مسعود که اومد با هم رفتیم پایین و شام اعضا و جوارح گوسفند ناکام میل شد.

بعد هم کیک و تولد و کادو بازی...

ساناز بیچاره چطور باید بعد از هفته ها کار و تلاش بدون هیچ استراحتی به کار برمی‏گشت؟

هرچند سخت بود ولی تو این چند روز همش احساس پوچی و بیهودگی می‏کردم و دلم میخواست زودتر برگردم سرکار.

و اما روز از نو روزی از نو ...