عاشقانه های زیبای ما

امروز هم دهمه، 10 آبان...

10آبان 88 ولی، مثل امروز، سرد و بارانی نبود...

خورشید بالای آسمون بود و ما امید داشتیم به بهبود تو

از صبح هرچی به بابا زنگ می‏زدیم میگفت هنوز نرسیده بیمارستان و من و سارا بیشتر ...

طرفای ظهر بود که احمد زنگ زد به من و گفت بریم بیمارستان بابابزرگ حالش خوب نیست.

من قبول کردم اما سارا از همون موقع فهمید که تو پرکشیدی...

قهرمان روزهای کودکیم، سفر به سلامت.

هنوزهم دلتنگت می‏شوم، دلتنگ مهربانی‏هایت.

عطر صلابتت بر همه آن روزها طعم شادی می‏داد.

هنوز هم یادآوری آخرین نگاه خسته و پر از اضطرابت، حال و هوای دلم را ابری می‏کند.

چه سخت گذشت روزهای خانه قدیمی بدون حضور تو...

چه سخت ...

آسوده باشی و آرام ای بهترینم.

چون امسال سال بابابزرگ وسط هفته می‏شد، همگی پنج‏شنبه سر مزار حاضر شدیم و بعد از دعا و خیرات قرار شد همه بریم خونه عزیز برای اینکه شام رو هم دور هم باشیم.

البته برنامه مهمانی شب بدون حضور من و سارا بود، سارا به خاطر مشغله‏های غزل و من هم به خاطر قرار تولدی که از قبل گذاشته بودیم به خونه برگشتم.

ادامه مطلب