عاشقانه های زیبای ما

امروز بابا ناصر از بیمارستان مرخص شد.

به خاطر جلسه مرکز بهداشت، من و مسعود باهم از جلسه برگشتیم خونه و من طبق رسم هرهفته رفتم خونه پدری و قرار شد مسعود هم استراحتی بکنه و عصری بیاد.

خدایای خوبم ممنون، شکرت.

بابا حالش بهتره و اکوش خیلی بهتر از قبلی بود.

خدایا خودت میدونی...

به تو سپردمش...

این روزها...

حالم سخت بد است...

فقط تو حالم را خوب میکنی...

سایه‏ی سرم، پدرم...

می‏خواهم با پدرم صحبت کنم. 

می خواهم گذر زمان را

برای یک لحظه فراموش کنم

یک آرامش بعد از یک دوران سخت
و به جایی بروم که قلبم مرا می برد

امروز تولد سارا بود، اما نه ما دل و دماغی داشتیم و نه سارا حوصله.

گفت تا بابا از بیمارستان نیاد دوست نداره تولد بگیریم، آدما هرچقدر هم که بزرگ بشن، بازم، یه جاهایی، بچه می‏شن و بهانه گیر.

اوضاع قلب بابا خوب نبود اینو دکتر قاسمی از روی اکو و معاینه فهمید، ریه بابا آب آورده بود و باید بستری می‏شد خودش هم که فهمید رنگ از رخسارش پرید.

یک شنبه رو از دکتر وقت خواست تا کاراشو جمع و جور کنه و دوشنبه هم به اتفاق مامان و سارا بیمارستان بستری شد.

این ماهگردمون هم رسید البته در روزهای غمناک کربلا.

هر دو هیات بودیم و بی خیال از ماهگرد رسیده.