عاشقانه های زیبای ما

 ماه‏هاست که خستگی هر هفته را به هفته ای دیگر میبری.

پنجشنبه ها و جمعه هایت هم همه کاری شده.

تلاشهایت را می ستایم، محبتت را باور دارم.

دوستت دارم، مرد مهربان من.

تا میام هواسمو جمع کن یه متن خوب بنویسم  کار پیش میاد برام . فقط همینو بگم فک کنم کافی باشه :

دوستت دارم.

صدای پاهات برام آرامشه.

وقتی دوون دوون میای تا دوباره کنارم باشی.

دسته گلت خیلی زیبا بود.

بیشتر از اون احساست.

دوست دارم همسر مهربونم.

منو به دست من بکش به نام من گناه کن

اگر من اشتباهتم همیشه اشتباه کن

نگو به من گناه تو به پای من حساب نیست

که از تو آرزوی من به جز همین عذاب نیست

هنوز می پرستمت هنوز ماه من تویی

هنوز مومنم ببین تنها گناه من تویی

به ماه بوسه می زنم به کوه تکیه می کنم

به من نگاه کن ببین به عشق تو چه می کنم

با من قدم بزن حالا که بامنی

حالا که بغضی ام حالا که سهممی
با من قدم بزن میلرزه دست و پام
بی تو کجا برم بی تو کجا بیام

ای گل،

دل من باغچه ای است

چشمه‏اش چشم

پر آب تر از آب کبود

خاک آن عشق

عمقش تا عمق وجود

وسعتش قدر یه دریا

ولی تنگ به اندازه تو

نور آن عمر

بسوزد به شکرانه تو

تو یقین دان باغبان آن خداست

زین همین روی حسابش از همه دلها جداست.

این ترانه رو همین الان از اینترنت دانلود کردم و دوست دارم همچنان که دارم گوش میکنم به تو تقدیمش کنم، از اون ترانه های ناب رضا صادقیه.

تو مرا یاد کنی یا نکنی

                            باورت گر بشود یا نشود

حرفی نیست ... اما!

                            نفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست

بی بهانه دوستت دارم ...