عاشقانه های زیبای ما

اولین عید 23 اردیبهشت 91 بود، روز زن که تو برام این گردنبند خوشگلو خریدی که گوشوارشم از قبل داشتم و یه ست زیبا شد.

روز 21 ماه اردیبهشت سال 91

 من دلم می خواهد یک زن باشم… یک زن آزاد… یک زن آزاده

من متولد می شوم، رشد می کنم تصمیم می گیرم و بالا می روم.

یادش بخیر، روزهای زیبای گذشته من و تو

خوشبختی!

نمی دونم باید چطور تعریفش کنم؟

آدما وقتی خوشبختن که قدر چیزهایی رو که دارن بدونن.

اون وقتی که خدارو به خاطر بالاترین نعمت و لطفش که سلامتیه سپاس بزارن، به داشته‏ هاشون شاکر باشن و بدونن تو نداشته‏ هاشون خیرو صلاحی بوده.

من و تو روزهای سخت و شیرین زندگیمونو می‏گذرونیم. 

تو مرا یاد کنی یا نکنی

                            باورت گر بشود یا نشود

حرفی نیست ... اما!

                            نفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست

بی بهانه دوستت دارم ...

یلدا!

شب زایش مهر، زایش خورشید.

شب اول زمستان و بلندترین شب سال.

شبی که فردای آن با دمیدن خورشید، روزها بزرگتر شده و تابش نور ایزدی فزونی می‏‏‏یابد.