عاشقانه های زیبای ما

حتما گلفروشی هنوز هم بسته است.

شاید،

 هنوز،

چشمهای تو بسته است.

شاید،

که نه،

حتما...

حتما، چشمهایت هنوز هم بسته است.

10 اردیبهشت هم فرا رسید.

سومین ماهگرد حلقه هامون ...

با هم یه دوری زدیم و آبمیوه خوردیم.

باز هم من و تو

با هم

دست در دست هم

سهم دیگری برای زندگی مشترک ساختیم.

سالها خواهد گذشت

و من و تو

با هم

و در کنار هم

چهره روزهای پیری را

در آینه بختمان

خواهیم دید.

خدایا نمی‏دونم چرا تشویش و اضطراب می‏شم.

هرچی روزها می‏گذره و به خرداد نزدیکتر میشم، دلهره‏ ها و نگرانی‏ ها هم بیشتر میشه.

خدایا میدونم، مطمئنم که کنارمی مثل همیشه.

تو همیشه پیشم بودی و نذاشتی...

تو کمکم کردی که رشته ایی رو که دوست دارم تو بهترین دانشگاهی که این رشته ارائه می‏شد بخونم.

تو کمکم کردی که به واسطه علم و دانشم و با همت و تلاش خودم جاهای بزرگیو تو کارم تجربه کنم.

تو کمکم کردی که در جایی که آرزوشو داشتم استخدام شم.

میدونم که بازم مثل همیشه مثل همه روزای عمرم کنارم می مونی تا روزهای خرداد هم به خیر و خوشی بگذره.

چشمام به آسمونته نمیخوام نگام به زمین بیافته وقتی به پایین نگاه می‏ کنم دلم خیلی آشوب میشه.

ای گل،

دل من باغچه ای است

چشمه‏اش چشم

پر آب تر از آب کبود

خاک آن عشق

عمقش تا عمق وجود

وسعتش قدر یه دریا

ولی تنگ به اندازه تو

نور آن عمر

بسوزد به شکرانه تو

تو یقین دان باغبان آن خداست

زین همین روی حسابش از همه دلها جداست.

این ترانه رو همین الان از اینترنت دانلود کردم و دوست دارم همچنان که دارم گوش میکنم به تو تقدیمش کنم، از اون ترانه های ناب رضا صادقیه.

 اینم از 20 روز تعطیلی ...

به همین سرعت اومد و رفت ...

روزهای پور شور و نشاط عید، دید و بازدیدها، مهمون بازیا، طبیعت گردیا و ... تموم شد.

92/1/10 دومین ماهگرد حلقه هامون شد.

باهم بعد از عید دیدنی رفتیم ستارخان و شام خوردیم.

این ماهگرد حلقه ها شده واسه من داستان. همش استرس دارم که مبادا مسعود یادش بره.

هرچند که ماهگردا، سالگردا، تولدا و ... همه بهانه است، بهانه واسه خوش بودن، شادی کردن، احساس لذت، کنار هم بودن.

دلم میخواد همه ماهگردهای عمرمونو کنار هم باشیم.

خدای رحمانم شکرت. ازت ممنونم که به من و همه عزیزانم فرصت دادی تا آغاز یک بهار دیگرو باهم جشن بگیریم.

 سال ۹۱ با همه تلخیها و شیرینیهاش گذشت.

خدایا رحمتتو شاکرم که تو این سال من و خانوادم گذرمون به بیمارستانها نیافتاد، شکرت که تنمون سلامت بود، شکرت که هوامونو داشتی و نذاشتی چیزاییو تجربه کنیم که از صبرمون خارج باشه و ایمانمونو بلرزونه. شکرت که حواست مثل همیشه به ما بود.

یا مقلب القلوب و الابصار

یا مدبر اللیل والنهار

یا محوا الحول و الاحوال

حول حالنا الی احسن الحال

این روز از اون روزایی که مدام به خودت نهیب می زنی که چرا تو؟

 چی شد، چه حکمتی شکل گرفت که خدا تو این ثانیه، تو این دقیقه، تو این ساعت، تو این روز، تو این سال، تو روبه زمین فرستاد؟

خیلی چیزا تو این دنیا هست که من نمیفهمم و این هم یکی از همون‏هاست.

انقدر میدونم که خدای مهربونم، خالقم، آفریدگارم و هستی بخشم منو بی‏ حکمت به زمین نفرستاده، من اومدم تا مثل همه انسانها که خدا از روح خودش در اونها دمیده ذره‏ایی از وجود او باشم برای بهتر ساختن دنیا.

من اومدم برای خوبی، برای محبت و مهربانی، برای نیک اندیشیدن، برای نیک گفتار کردن و برای صفا و دوستی.

خدای خوبم نمیدونم تا چه حد تونستم بنده خوبی باشم؟ اما میدونم همیشه شکرگزارت بودم به خاطر همه داشته ها و نداشته هام.

هر روز به خاطر سلامت خودم و خانوادم و همه الطافی که بهم داشتی شکرت کردم، هیچ وقت برای کسی بدنخواستم، حسادت و کینه به دلم راه ندادم و بهترینها رو برای همه آرزو کردم حتی بدترینها.

ازت ممنونم که بهم زندگی دادی تا بیست ونهمین سال زندگیمو پشت سر بذارم.

خدای خوبم دوستت دارم.