عاشقانه های زیبای ما

یک روز پدربزرگم برام یه کتاب دست نویس آورد.

کتابی بسیار گرون قیمت و با ارزش.

وقتی به من داد، تاکید کرد که این کتاب مال توئه، مال خود خودته و من از تعجب شاخ درآورده بودم که چرا باید چنین هدیه با ارزشیو بی هیچ مناسبتی به من بده.

اولین نفر در اولین ساعات شروع یک شنبه پرکار

تو تبریک گفتی

یک ساله شدن مان را

و من برای اولین بار دوم شدم

در به یادآوردن خاطرات

با تبریک تو یادم آمد، امروز را

زمان را میبینی؟

روی ریتم تند ما را به رقص درآورده

یک سال گذشت

و سریعتر از همیشه

27 روز دیگر نیز می‏گذرد ...

چشمهایم را که می‏گشایم

17 خرداد است ...

حتما گلفروشی هنوز هم بسته است.

شاید،

 هنوز،

چشمهای تو بسته است.

شاید،

که نه،

حتما...

حتما، چشمهایت هنوز هم بسته است.

10 اردیبهشت هم فرا رسید.

سومین ماهگرد حلقه هامون ...

با هم یه دوری زدیم و آبمیوه خوردیم.

باز هم من و تو

با هم

دست در دست هم

سهم دیگری برای زندگی مشترک ساختیم.

سالها خواهد گذشت

و من و تو

با هم

و در کنار هم

چهره روزهای پیری را

در آینه بختمان

خواهیم دید.

خدایا نمی‏دونم چرا تشویش و اضطراب می‏شم.

هرچی روزها می‏گذره و به خرداد نزدیکتر میشم، دلهره‏ ها و نگرانی‏ ها هم بیشتر میشه.

خدایا میدونم، مطمئنم که کنارمی مثل همیشه.

تو همیشه پیشم بودی و نذاشتی...

تو کمکم کردی که رشته ایی رو که دوست دارم تو بهترین دانشگاهی که این رشته ارائه می‏شد بخونم.

تو کمکم کردی که به واسطه علم و دانشم و با همت و تلاش خودم جاهای بزرگیو تو کارم تجربه کنم.

تو کمکم کردی که در جایی که آرزوشو داشتم استخدام شم.

میدونم که بازم مثل همیشه مثل همه روزای عمرم کنارم می مونی تا روزهای خرداد هم به خیر و خوشی بگذره.

چشمام به آسمونته نمیخوام نگام به زمین بیافته وقتی به پایین نگاه می‏ کنم دلم خیلی آشوب میشه.