عاشقانه های زیبای ما

یادمون باشه ما انسانیم.

و مهمترین فرق ما با نباتات و حیوانات تنها در قوه درک و تفکر ماست.

خاموش بودن، فکر نکردن، اعتقاد و تعهد نداشتن کم کم از ما موجود دیگه ای می سازه.

ورودی گرفتن، پردازش و تحلیل داشتن و نتیجه گیری های دقیق، از خوبیها و هم بدیها به ما کمک میکنه روز به روز بیشتر و بیشتر به انسانیت نزدیک شیم.

حرفات کم و بیش قانعم کرد اما نه کامل ...

من فقط خداروشکر کردم به خاطر نیت و تفکر خوبی که پشتیبان نوشته هام بود.

اینکه ما هر بار و هر دفعه به خاطر نقاط تاریکی که تو ذهن دیگرانه و یا همزادپنداری که ممکنه با نوشته های ما برای کسی ایجاد شه، ننویسیم یا با سانسور بنویسیم اشتباهه.

شاید حالا وقتش باشه کمی هم به دیگران فرصت بدیم تا به قول سهراب چشمهاشون رو بشورن و با دید بهتری همه چیز رو ببینند.

من اینجا، تو این دنیا و تو این فرصت کم، وقتی برای این ادا بازی ها ندارم، مدام به خودم تکرار میکنم که خدایی که با همه عظمت و جلالش از روح خودش در ما دمیده حتما ما رو برای چیزهای با ارزش تری خلق کرده که اگر اینطور فکر نمیکردم شاید آدم دیگه ای بودم که ...

اینجا رو ساختم تا از زیبایی ها بنویسم، از روزهای خوبمون، از راهی که میریم، از پستی ها و بلندیهای زندگی. برای لذت بردن، برای تامل کردن، برای درس گرفتن و نه برای آزار دیگران.

مصداق نوشته های من، برای خودم، تو و خدا به خوبی روشنه و این برای من کافیه...

پرداختن به قضاوتها در حوصله و وقت من نیست، باغچه زندگی خودم رو هم که بیل بزنم خداروشکر... 

و اما خوشحالم به خاطر تاثیرات خوب نوشته هام...

نام وبلاگ تغییر کرد تا عاشقانه هایمان در فضایی بدون کینه و رنجش، نگارش شود...

پس من، بازهم مینویسم از خودم، از تو و از همه زیبایهای زندگی مشترکمان، گهگاهی از زشتیها تا یادمان بماند ...

ادامه مطلب